تو من را چشم در راهی و دلواپس؛
همه هنگام؛
هر وقتی خبر داری که در راهم.
و هر وقتی که میفهمم که تنهایم
همین عشق تو من را بس
که از اول تو تنها عاشقم بودی.
به حق چادر زهرا
همیشه سایه ی مهرت
به روی جان من باشد!
خدا می داند از لطف دعای تو؛
خدا می داند از عشق و صفای تو؛
خدا میداند از ذکر قنوت و ربنای تو؛
کسی هرگز نمیفهمد!
کسی هرگز نمیفهمد!
کسی هرگز نمیفهمد در این عالم
بهای تو.
بهشتش زیر پای تو!
در این تاریک دنیای پر از نخوت،
خمار بوسه ای بر دست تو هستم
همین عشق تو من را بس!
پ.ن:: تقدیم به همه ی مادران خوب سرزمینم!
