آقای من!
از این دهه چیز زیادی نفهمیدم؛
امیدم به اربعینت است.
امیدم را ناامید نکن!
از این دهه چیز زیادی نفهمیدم؛
امیدم به اربعینت است.
امیدم را ناامید نکن!
نی به نی صحرا به صحرا من به دنبال سرت
همره من می دود بابای خوبم خواهرت
من مثل چای تلخم و در اوج غمگینی
اما برایم حبه ی قندی و شیرینی
از دیدگاه شعری من می توان گنجاند
این شعر را در دسته ی اشعار آیینی
از تو سرودن کار هرکس نیست میدانی؟!
از تو سرودن کار سختی است می بینی؟!
لحنت صدایت چهره ات در اوج زیباییست
مثل بهشتی صاف و ساده پشت پرچینی!
تنها برای توست که اینگونه میگویم
از دست تو دارم دیابت بس که شیرینی!