کی میرسد به صبح دلم با پگاه تو؟
تا کی نگاه را بنشانم به راه تو!؟
کی میشود ز بودن تو پشت کعبه گرم
کی میشود که کعبه شود تکیه گاه تو
اردیبهشت های بهاری ما همه
«اردیجهنم اند» بدون نگاه تو
من هم اسیر خال کنار لب توام
«لایمکن الفرار» ز خال سیاه تو
یک دم بیا اتاق مرا غرق نور کن
این خوب نیست خیمه شود سرپناه تو
کی میشود که شعر بگویم که آمدی؟
کی میرسد به صبح دلم با پگاه تو؟
پ.ن:: خیلی وقته نجوشیدم، دعا کنید برایم!
