:: برای تنها باری که فهمیدیم... ::

در خیال وصف او فکر پریشان غرق شد
روشنای خانه ای در نور ایمان غرق شد

مثل یاران شهیدش پر کشید از این دیار
شک ندارم او در آغوش شهیدان غرق شد

گریه از چشمان ما وقتی که باریدن گرفت
ناگهان تابوت دریا زیر باران غرق شد

مثل یک قطره در اقیانوس مردم پیکرش
عاشقانه روی موج دست هامان غرق شد

می شود پیراهن مشکی او روزی کفن
هر که در عشق به سالار شهیدان غرق شد...

پ.ن:: دوستش می گفت: مصطفی هزار بار شهید شد و ما تنها یک بارش را فهمیدیم...